سفارش تبلیغ
صبا ویژن
سیرت

این قلعه در ورودی مشکین شهر(خیاو) در ارتفاع 50 متری خیاوچای قرار گرفته و از 3 طرف با شیب تند به خیاوچای منتهی می شود. قله سبلان در قسمت جنوبی قلعه خودنمایی می کند. در ضلع شمالی قلعه در داخل خیاوچای(باغ نوروز) سنگ نبشته ای موجود است که بر روی آن تاریخ 347 م(هفتمین ماه از بیست و هفتمین سال از سلطنت شاپور دوم) نقش بسته است. این کتیبه اولین سنگ نبشته دوران ساسانی کشف شده در آذربایجان است. بنا به نوشته این سنگ نبشته، قلعه کهنه(کهنه قالا) به دستور نرسه هرمز، حکمران محلی منطقه مشکین شهر ساخته شده و شش سال به طول انجامیده و چندین دوره تعمیرات در آن صورت گرفته که آخرین تعمیر این قلعه در دوران زندیه می باشد. به گفته«محمد علی مخلصی» در کتاب«فهرست بناهای تاریخی آذربایجان» اشیای سفالی و مفرغ به دست آمده از این قلعه در ضلع شمال غربی و پای دیوار قلعه مربوط به دوره های پیش از ساسانیان می باشد. طول ضلع شمالی قلعه 95 متر و ضلع جنوبی آن 115 متر می باشد. قلعه از 4 دیوار خشتی و چندین برجک تشکیل شده است که قطر دیوار آن 1 متر می باشد.

قلعه کهنه تحت شماره 618 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. میراث فرهنگی در سال 83 نسبت به مطالعه ـ طراحی و آسیب شناسی این اثر اقدام خواهد کرد. در منتهی الیه شرقی ضلع شمالی آثار دو برج به قطر های 5/7 و 6 متر با ضلع بهتر از برج های دیگر به چشم می‌ خورد. سازه های دیوار های قلعه از سنگ، ملات گچ و آهک و بقیه از خشت و کنگره های آن از گل ساخته شده است. بنای اولیه این قلعه در زمان شاپور دوم ساسانی به دستور«نرسه هرمز» حکمران ساسانی خیاو در مدت 6 سال ساخته شده است و از زمان زندیان تاکنون هیچ گونه اقدامی برای مرمت آن انجام نشده است. این قلعه با مساحتی در حدود 15 هزار متر مربع در قسمت ورودی مشکین شهر از طرف جاده اردبیل و بر روی تپه ای طبیعی با 50 متر ارتفاع واقع شده و از شش برجک با دیوار های ضخیم خشتی و حجره های کوچک آخور مانند تشکیل شده است.


 

طراحی این حجره ها به صورتی است که هر حجره برای اسکان یک سرباز به همراه اسب پیش بینی شده است. در منابع یاد شده تاریخی آمده که نادرشاه افشار هنگام بازگشت از دشت مغان مدتی در این قلعه اقامت داشته و این گفته تاریخی می رساند که قلعه یاد شده در حدود 300 سال پیش پابرجا بوده و در زمان قاجاریه و حتی پهلوی به صورت پادگان سواره نظام استفاده می شده است. متأسفانه در حال حاضر کهنه قلعه یک بنای خشتی مخروبه است که روز به روز این وضع حادتر می شود. خوشبختانه در سال 1385با همت مسئولان استان و شهرستان مالکیت قلعه که زیر نظر وزارت دفاع بوده از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تملک شده است.

 


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:14 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

دیو قالاسی(قلعه دیو) در شمال شرق مشگین ‌شهر، ما بین روستاهایی«قوزلو» و« کویج» و در 5 کیلومتری روستای کویج قرار گرفته ‌است. این قلعه در دامنه کوه سبلان قرار دارد و از مسیر جاده انار و قوزلو می‌ توان آن را بهتر دید.


 

قلعه با سنگ ‌های بزرگی به ‌ابعاد 60 سانتی ‌متر در 2 متر و 10 سانتی‌ متر به ‌شیوه قلعه ‌های اورارتوها بدون ملات ساخته‌ شده ‌است و دارای طبقات مختلف می ‌باشد و قسمت بزرگی از آن از بین رفته ‌است. این بنا طی شماره 630 به ثبت آثار ملی رسیده ‌است. با توجه به موقعیت قلعه و اشراف کامل آن به مناطق اطراف، اهمیت سوق الجیشی آن زیاد بوده است.


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:14 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

در موزه تخصصی باستان شناسی اردبیل که در آبان ماه امسال در مجموعه بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی به بهره برداری رسیده است، انواع سفالینه های ساده و منقوش، ظروف شیشه ای، چینی های آبی و سفید، ابزار و ادوات مفرغی از دوره های مختلف تاریخی منطقه گردآوری شده و در معرض نمایش گذاشته شده اشت.


 

علاوه بر این در کنار این موزه که در مکانی به وسعت یک هزار و ? 800?متر مربع راه اندازی شده، یک سایت باستانی و تاریخی طراحی شده که بخشی از تاریخ و تمدن اشکانی منطقه بوینی یوغون شهرستان نیر را معرفی می کند. مسئول موزه های استان اردبیل در خصوص ویژگی های آثار این موزه به خبرنگار ایرنا گفت: در این موزه ? 500? اثر تاریخی متعلق به این استان نگهداری می شود. ملکه گلمغانی زاده افزود: چیدمان اشیا این موزه بر اساس دوره تاریخی آن انجام شده و در بخش های مختلف آن نسخ خطی، سکه ها، آثار سفالی و شیشه ای به نمایش در آمده است


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:13 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

اردبیل برای خیلی از گردشگران ایرانی با طبیعت منحصر به فرد و آب و هوای لطیفش شناخته می شود اما شاید کمتر کسی بداند که یکی از جالب ترین نقاط تاریخی کشور در منطقه برای این استان قرار گرفته و در واقع وسیع ترین منطقه تاریخی استان اردبیل و با اهمیت ترین سایت تاریخی مربوط به پیش از تاریخ در شمال غرب ایران به شمار می رود. منطقه باستانی معروف به شهر یری در شمال غربی روستای پیرازمیان در 31 کیلومتری شرق مشگین شهر قرار دارد. جایی در کنار رود قره سو که وسعت آن به 400 هکتار می رسد و از سه قسمت دژ نظامی، معبد و قوشا تپه تشکیل می شود. قدمت قلعه و معبد به 1450 پیش از میلاد و قوشا تپه به 7 هزاره پیش از میلاد می رسد. محوطه شهر یری اولین بار در سال 1978 ق .م توسط هیئت چارلز برنی شناسایی و بررسی شد. او معتقد بود که عمر بعضی آثار تا هزاره سوم قبل از میلاد، عصر آهن، سفال خاکستری و نخودی و نارنجی هم می رسد. چارلز برنی تاریخ اکثریت گورهای این محل را هزاره دوم و اول قبل از میلاد می دانست و حتی پیش بینی می کرد که این تاریخ به هزار سال قبل تر، یعنی هزاره سوم قبل از میلاد هم برسد. با این حال آثاری از سکونت عصر برنز شناسایی نکرده بر این نظریه اصراری نورزید تا این که در کاوش هایی که توسط هیئت دکتر نوبری در آذر 1382 انجام شد، اشیای با ارزشی از داخل گورها به دست آمد که در حال حاضر در موزه باستان‌شناسی خلخال نگهداری می‌شوند.

 

 

 

 عده ای از باستانشناسان قدمت این محوطه را تا 9 هزار سال هم تخمین می زنند و معتقدند که سنگ تراشه های از اشکال انسان مربوط به 7 هزار سال قبل از میلاد مسیح در این منطقه موجود است. محوطه باستانی شهر پیرازمیان در کنار رودخانه قره سو قرار دارد. جایی که بر روی سنگ های اطراف آن نقش و نگارهای متعددی با طرح و ابعاد مختلف با ضربه زدن های منظم و دقیق با سنگ های سخت، استخوان حیوانات و فلزات سخت حک شده است. نقش هایی از بزکوهی، انسان درحالت های مختلف و چندین نقش نامشخص دیگر قابل مشاهده اند، تعداد آنها محدود است .اما در نزدیکی های همین محوطه، سنگ قبرهایی با نقش هایی یک نواخت از چهره انسان هایی که دهان ندارند دیده می شوند که ابعاد آن ها از 2مترتا 40 سانتیمتر متغیر است و تعداد تقریبی آنها به بیش از صد مورد می رسد. این محوطه در منتهی الیه دشت مشگین شهر و به فاصله 65 کیلو متری شمالغربی مرکز استان و در 35 کیلو متری شرق شهرستان مشکین شهر و در 2 کیلو متری شمال روستای پیر ازمیان و از توابع بخش مشکین شرقی واقع شده و در آن می توانید یک قلعه وسیع با دیوار دفاعی سنگی از نوع خشکه چین را در کنار محلی برای برگزاری آیین های مذهبی و گورهای باستانی متعدد ببینید. تا به حال حدود 450 گور در این محل شناسایی شده است که ابعاد کوچکترین آن ها 3.2 متر و بزرگترین آن ها 8.2 متر است. علاوه بر این، یک غار باستانی و تپه های متعلق به دوره های مختلف از دیگر دیدنی های این منطقه است که باستان شناسان زمان زیادی را برای تحقیق در آن ها صرف کرده اند. با تمام این ها، این روزها اگر گذارتان به منطقه تاریخی شهر پیرازمیان بیفتد می بینید که وزش باد شدید و طوفان بخشی از محوطه باستانی شهر پیرازمیان را در مشگین شهر تخریب کرده است. طوفان بخش حفاظت شده معبد را بطور کامل تخریب و سایبان محوطه را از جا کنده و به اطراف پرتاب کرده است.

 این در حالی است که مدیر کل میراث فرهنگی اردبیل در سال 84ضمن بازدید از منطقه اعلام کرد که در سال 85حریم شهر یری تعیین خواهد شد و این منطقه باستانی به ثبت ملی و جهانی خواهد رسید. ولی در مرداد سال 85تحقیقات باستان شناسی منطقه تعطیل شد. او در مرداد سال 86اعلام کرد که کار طراحی سازه محافظ انجام خواهد شد اما تا به حال هیچ اقدامی در جهت حفاظت از سنگ افراشت ها انجام نشده است.

به جز طوفان روزهای گذشته، سرمای شدید زمستان عامل تهدید دیگری برای سنگ های منقش این منطقه است که می تواند آثار تاریخی این تپه را از بین ببرد.

 


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:12 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

خانه های سنگی ویند: در دل کوهی در ویندکلخوران اردبیل، خانه هایی مرکب از اتاق های گوناگون کنده شده است. در پشته شمالی کوه رسوبی آبادی نیز خانه های بزرگ منظم و متعددی ساخته شده است. برخی از سفال های کشف شده از این خانه ها به دوره اشکانی تعلق دارند.

 

 

 

خانه حاج میرزا ابراهیم صادقی: این خانه در کوچه«سرتیپ آباد» در محله«اوچ دکان» اردبیل واقع شده و به علت سبک معماری سنتی و استفاده از هنر مقرنس و مشبک کاری در ارسی ها، دارای ارزش هنری است.

 

 

 

خانه حاج یوسف آقا صادقی: این خانه مجلل و باشکوه در کوچه راسته امام اردبیل قرار دارد. این عمارت در زمینی به مساحت 1450 مترمربع و با زیربنایی در حدود 1750 مترمربع ساخته شده است. از این عمارت در حال حاضر استفاده مسکونی نمی شود، ولی بنا از استحکام و سلامت کامل برخوردار است.

 

 

 

خانه سیدهاشم ابراهیمی: این خانه در کوچه شهیدگاه اردبیل قرار دارد و در حال حاضر مسکونی است. در متن دیوارهای جانبی این خانه بر کتیبه هایی، اشعار متعدد و آیه قرآن نوشته شده است.

خانه وکیل الرعایا: این خانه قدیمی در محله طوی اردبیل قرار دارد. عمارت وکیل الرعایا دارای ارزش تاریخی و هنری است که متاسفانه پس از فوت هاشم خان وکیلی آخرین فرد مقتدر خاندان وکیل الرعایا با خطر انهدام و تخریب روبه رو شده است. این خانه محل تجمع سران مستبد در جریان انقلاب مشروطیت بوده است.

سایر خانه های قدیمی: خانه مرحوم حسینقلی صادقی در کوچه رحمانیه در جنب محله طوی، خانه دکتر مناف زاده در کوچه معصوم شاه، خانه مرحوم میر فتاحی در محله تازه میدان، خانه مرحوم حریریان در کوچه پیرشمس الدین، ساختمان مدرسه جعفری اسلامی در کوچه قاجاریه، خانه آقای آصف در کوچه معمار.


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:12 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

کلیسای مریم مقدس اردبیل در استان اردبیل

بنایی است مربع مستطیل از آجر و گنبد ساده آجری. درازای بنا 16 متر و پهنای آن 14 متر است. درون بنا مربع ‌شکل و دارای چهار طاق نما می باشد، که بر روی ستون های مربع شکل تعبیه شده‌ اند. طاق نماها جناقی و با نقاشی های محدودی در ازاره تزئین یافته است. محراب کلیسا نقاشی هایی به شکل ترنج های گوناگونی دارد و رنگ هایی که در گل های گوناگون ترنج به کار رفته، سبز روشن و نارنجی روشن و در متن سرمه ‌ای است. درب ورودی کلیسا چوبی و دارای تزئین‌ های هندسی زیبایی است، در محوطه کلیسا گورهایی وجود دارد که از سنگ های معمولی و رسوبی در ساخت آن استفاده شده و بر روی آن ها صلیب هایی کنده شده است. بر روی درب ورودی کلیسا با خط ارمنی، بوسیله تکه‌ هایی بریده شده از نی، که به شکل حروف درآورده و با میخ بر متن درب کوبیده‌ اند، چنین نگاشته شده است: «این دربِ خانه حقیقی خداست، که بر رسم یادبود از طرف اگالوس ملیک میرزا یانس به کلیسای مریم مقدس هدیه می ‌شود. 1876 م.» باوجودی که به دلیل قرار گرفتن اردبیل در مسیر جاده ابریشم، این شهر از دیرباز محل آمد و شد بازرگانان و گردشگرانی از ادیان مختلف بوده، اما ارتباط این شهر با مسیحیت به ادوار بسیار طولانی برمی گردد. در کتاب هایسماوورک، کتاب ادعیه مشهور ارامنه، دو اشاره و روایت در مورد اردبیل ذکر شده است. روایت اول در مورد مرگ اسقف ایرانی به نام آبراهام و اشاره دوم در مورد شهادت اسقف دیگر ایرانی به نام آنانیا است:


 
شهادت اسقف آبراهام ایرانی

این اسقف ایرانی اهل اردویل(اردبیل کنونی) بود و به دست گریگور روشنفکر قدیس به مقام اسقفی و اجتهاد رسیده بود. وی با شجاعت عجیبی در اردبیل به تبلیغ دین مسیحیت می ‌پرداخت و عده زیادی را از دین زرتشت به مسیحیت هدایت کرد. تبلیغات شجاعانه اسقف آبراهام خشم موبدان را برانگیخت و آنان او را دستگیر کرده و به نزد موبد موبدان بردند و او را وادار کردند تا او را بکشد، اما او از کتاب آسمانی سخن گفت و بر شاه ایران سابوسوس(شاپور) و موبد موبدان لعنت فرستاد که در همین حالت سر وی را از بدنش جدا کرده و به شهادت رساندند.
 
شهادت اسقف آنانیای ایرانی

اسقف آنانیای ایرانی با ورودش به شهر اردویل شروع به سرزنش زرتشتیان نمود( آنان آتش را محترم میشمرند ولی نمی پرستند) و آنان را به خداشناسی و ایمان آوردن به مسیح دعوت نمود. اهل شهر او را گرفته و آنقدر شلاق زدند که همه گمان کردند که او زیر ضربه های شلاق جان داده است به همین سبب جسد بی جان آنانیا را به گوشه ای انداختند. اما پس از گذشت مدتی آنانیا باز به هوش آمد و باز هم از خداشناسی و دیت مسیحیت سخن گفت و در همان حال به شهادت رسید.


 
ارامنه اردبیل

در اواسط قرن نوزدهم، ارامنه تبریز به اردبیل مهاجرت کردند و در آن جا سکونت گزیدند این عده از ارامنه صاحب مال و مکنت نبودند ولی در مقایسه با ارامنه سایر نقاط ایران از رفاه بیشتری برخوردار بودند. تعدادی از آنان صنعت گر بودند و بقیه نمایندگی تجارت خانه‌ های مختلفی را به عهده داشتند و در میان مسلمانان اردبیل از جایگاه خوبی برخودار بودند. در فاصله سال های 1880 تا 1900 میلادی، خاچاطور شهبازیان، عمده التجار ارامنه در اردبیل، روابط تجاری با روسیه را عهده دار بود و با تدبیر و متانت با مردم شهر برخورد می ‌کرد. به همین جهت اهالی مسلمان و غیر مسلمان شهر اردبیل از او رضایت داشته و از نیک نفسی او بهره مند می‌ شدند. ارامنه اردبیل با کمک خاچاطور شهبازیان صاحب کلیسا و مدرسه شدند و اگر چه این آثار کوچک هستند اما تا کنون موجودیت و اهمیت خود را حفظ کرده اند. اگر چه ارامنه اردبیل در مورد تحصیل و شیوه ‌های آموزشی نظریات اشتباهی داشتند و به همین دلیل بدون اطلاع از شیوه ‌های جدید آموزشی مدرسه ‌های خود را با شیوه قدیمی اداره می ‌کردند، با این وجود ارزش تحصیل را درک کرده اند و با تلاش دسته جمعی در نگهداری مدرسه و کلیسای خود کوشا بوده اند. گاه گاهی در صحنه مدرسه نمایشنامه‌ هایی ترتیب می ‌دادند و برای کشیش، معلم، سلمانی، حمامی حقوق جداگانه پرداخت می ‌کرده اند. از آن جا که در جمعیت ارامنه اردبیل تعداد دختر از پسر بیشتر است بیشتر شاگردان مدرسه ارامنه را دختران تشکیل می‌ دادند.

تا زمانی که راه آهن روسیه به تبریز امتداد پیدا نکرده بود زندگی ارامنه در اردبیل ادامه داشت اما به محض این که سیستم مواصلات و مراودات با خارج تغییر پیدا کرد جامعه ارامنه اردبیل به تدریج تقلیل یافت و بیشتر آنان به تبریز مهاجرت کردند زیرا مهم ‌ترین عامل وابستگی ارامنه به اردبیل امتداد راه تجاری تبریز - باکو بود و ادامه بهره برداری از این راه تجاری عامل مشوقی بود تا ارامنه در اردبیل به زندگی خود ادامه دهند و بتوانند محرومیت های اجتماعی، قومی و مذهبی خود را با دوری از هم کیشان شان که در تبریز تعداد شان بیشتر بود تحمل کنند. کلیسای اردبیل در سال 1876 میلادی(برابر با 1255 خورشیدی) بنا شده است. این بنا با خرج خانواده گالوست میرزایان و اهتمام خاچاطور شهبازیان ساخته شد. تا سال 1944 میلادی این کلیسا فعال بوده و آخرین مراسم مذهبی و نماز جماعت در سال 1944 میلادی برابر با 1323 خورشیدی توسط کشیش وارطان ژاماگورسیان در آن انجام می ‌شده است. از آن تاریخ به بعد به دلیل مهاجرت خانواده‌ های ارمنی به تبریز و تهران انجام مراسم مذهبی در کلیسا تعطیل شده است. امروز که یک قرن از عمر بنای کلیسای مریم مقدس اردبیل می گذرد، متعلقات کلیسا از جمله حمام و مدرسه بطور کامل از بین رفته و تنها بنای کلیسای رو به تخریب به حیات غیر فعال خود ادامه می ‌دهد. در حال حاضر حتی یک خانواده ارمنی در اردبیل مقیم نیست. از سال 1370 کلیسای مذکور از طرف شورای خلیفه گری ارامنه آذربایجان در اختیار مدیریت میراث فرهنگی اردبیل قرار گرفت تا با کمک های مالی ارامنه این بنای تاریخی مرمت شود و با تغییر کاربری از فضای آن جهت استفاده‌ های فرهنگی و هنری استفاده شود.


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:9 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

عالی قاپو




عکسی از یک دختر اردبیلی که یونس فرزانه به سفارشی مجله ای در تهران گرفته است



حاج باباخان سردار معروف اردبیلی در میان جمعی از یاران خود



 افتتاح مدرسه ملا ابراهیم اردبیل
















اطراف جمعه مسجد اردبیل-1307-1317 ه.ق



بقعه شیخ صفی 1307 ه.ق




قسمت دیگر جمعه مسجد اردبیل-1309 ه.ق



جمعی از رجال و صاحب منصبان اردبیل-محله داشچیلار-دوره قاجار


افسران روسی در پادگان اردبیل



دروازه اصلی عالی قاپوی اردبیل در زمان فروریزی!






نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:8 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

مورخان قدیمی ، مانند نویسنده « حدود العالم» ، اردبیل را واژه‌ای اوستایی دانسته‌اند که از دو کلمه « ارتا» ( مقدس ) و « ویل» ( شهر ) به معنی شهر مقدس ترکیب شده است. بسیاری از مورخان اسلامی، همچون یاقوت حموی و فردوسی شاعر نامدار ایران، بنای این شهر را به فیروز پادشاه ساسانی ( 489 ـ 457 م ) نسبت می‌دهند و آن را « بادان پیروز» نامیده‌اند.
فردوسی در شاهنامه آورده است:
دگر کرد بادان پیروز نام همه‌ جای شادی و آرام و کام
که اکنون خوانی همی اردبیل که قیصر بدو دارد از داد میل
صاحب کتاب « روضه الصفا» می‌نویسد: « اردبیل از بناهای کیومرث، پادشاه کیانیان بود». از آن‌جا که نام اردبیل در داستان « ویس‌ و رامین» از آثار ادبی دوره اشکانیان آمده، چنین می‌نماید که این شهر بیش از 1500 سال قدمت تاریخی دارد. در زمان سلطنت هخامنشیان، در اطراف رود « بادی مریز» » که رود کورای امروز در قفقاز است،‌ برای حفظ و نگهداری مرز ایران اردویی مهم وجود داشت که مرکز آن اردبیل بود. این موضوع، اهمیت سیاسی و نظامی اردبیل را ثابت می‌کند. به روایت اوستا، زردشت پیامبر ایرانی در کنار رود « دائی یتا» که امروزه ارس نامیده می‌شود، به دنیا آمد و کتاب خود را در سبلان نوشت و برای ترویج دین خود، روی به شهر « باذان پیروز» آورد. عده‌ای به او گرویدند و در این ناحیه جنگی میان زردشتیان و بت‌پرستان روی داد که در این جنگ بت‌پرستان بر همه روستاها و قصبه‌های اطراف اردبیل دست یافتند. به افتخار این پیروزی، آتشکده‌ای در اردبیل بنا کردند که امروزه آثار آن در سه فرسنگی این شهر در دهکده‌ای به نام آتشگاه باقی مانده است. در زمان انوشیروان که پیروان مزدک از ترس مجازات به گوشه و کنار ایران می‌گریختند، اردبیل نیز جرو شهرهای پناهندگان و فراریان مزدکی بود. این گروه، از مخالفان حکومت ساسانی و خلافت امویان در اردبیل بودند که پیوسته عمال حکومتی ساسانی و خلفای بنی‌امیه دستور پیگرد توقیف آنان را صادر می‌کردند. اهمیت مسأله مزدکیان ، خلفای بنی‌امیه را بر آن داشت مرکز حکومت آذربایجان را از مراغه به اردبیل انتقال دهند. در زمان حمله اعراب به ایران و به ویژه هنگام فتح آذربایجان، بیشترین تلاش آنان متوجه مرکز آن یعنی اردبیل بود. هنگام فتح ایران به دست اعراب ـ سال 22 هجری ـ اردبیل بزرگ‌ترین شهر آذربایجان بود که به دست سپاهیان اسلام افتاد. این شهر در زمان خلفای بنی‌امیه ( 41 ـ 33 هـ ـ ق ) مرکز ایالت آذربایجان بود. در زمان هشام از خلفای بنی‌امیه، طوایف بارین خزر به آذربایجان حمله کردند. در این حمله، اردبیل نیز غارت شد. اردبیل در زمان عباسیان کرسی‌نشین ایالت وسیع آذربایجان بود. در این زمان، شهر دارای پادگان و برج و بارویی بود که طول آن از هر طرف به چهار کیلومتر می‌رسید . بین سال‌های 317 ـ 267 هجری، این شهر مرکز حکمرانی طایفه بنی‌ساج بود که حکومت را از مراغه به اردبیل انتقال داده بودند. اردبیل تا حمله مغول ، مرکز حکومت آذربایجان بود. در سال 617 هجری، مغولان پس از حمله به ایران، اردبیل را غارت کردند. در زمان هلاکوخان ، مرکز فرمانروایی از اردبیل به مراغه منتقل شد و در زمان آباقاخان، تبریز پایتخت حکومت ایلخانان شد. در دوره تیموریان، امیر تیمور در اردبیل به خدمت شیخ صفی‌الدین رسید و به درخواست شیخ، هزار نفر از اسیران را به او بخشید. پس از فوت شیخ صفی‌الدین اردبیلی، این شهر کعبه آمال و قبله صوفیان شد و انبوهی از پیروان طریقت روی به این شهر نهادند. شاه اسماعیل برای تشکیل حکومت واحد ایرانی، از اردبیل قیام کرد و همه ولایات را مطیع ساخت؛ شورش‌ها را خواباند و ملوک‌الطوایفی را از بین برد. وی سپس بر اوضاع آشفته ایران مسلط شد و تبریز را در سال 906 هجری پایتخت رسمی ایران کرد. از آنجا که حکمران اردبیل از خاندان صفوی انتخاب شده بود و این شهر مدفن اجداد صفوی هم بود، دیگر باره آن را مقدس خواندند. به علاوه در زمان صفویان، هر کس گناهی می‌کرد از ترس مجازات به اردبیل پناهنده می‌شد و از هر گونه آسیبی در امان می‌ماند از این رو، به دارالامان نیز معروف بود. در برخی از کتاب‌های تاریخی، این شهر را دارالارشاد هم نامیده‌اند. اردبیل در دوره صفوی از لحاظ سیاسی و اقتصادی سرآمد شهرهای ایران بود. این شهر در مسیر شاهراه تجارتی ایران و اروپا قرار داشت و ابریشم وارده از گیلان، از طریق اردبیل به اروپا صادر می‌شد. این امر، در پیشرفت اقتصادی و افزایش درآمد مردم تأثیری مهم داشت. در آغاز قرن 19 میلادی، عباس میرزا نایب السلطنه قاجار، مرکز ستاد سپاهیان خود را در اردبیل قرار داد و به کمک افسران فرانسوی قلعه‌ای در برابر قوای مهاجم روس بنا کرد که بعدها تبدیل به زندان شد و آن را « نارین قلعه » نامیده‌اند. در جنگ ایران و روس در 1218 هجری قمری، قوای روسیه به اردبیل حمله کرد . تا تنظیم عهدنامه ترکمانچای، این شهر در اشغال قوای بیگانه بود. در این زمان ( 1245 هـ ق ) همه اشیای قیمتی و بی‌همتای مقبره شیخ صفی‌الدین و زینت‌آلات دیگر مقبره‌ها و کتاب‌های مهم کتابخانه اردبیل که شاه عباس وقف کرده بود و از کتاب‌های خطی نفیس و بی‌نظیر و بی‌همتا بود غارت شد. این اشیاء و کتاب‌های نفیس هم اکنون در موزه‌های مسکو و لنینگراد نگهداری می‌شود. پس از انتقال قدرت و امور ولیعهد نشین قاجار به تبریز، اردبیل که تا این موقع دارای اهمیت و اعتبار ویژه بود، از رونق افتاد و راه‌های تجارتی روسیه از اردبیل به تبریز تغییر مسیر داد. با احداث راه‌آهن تبریزـ جلفا، ارتباط اقتصادی این شهر قطع شد و از آن همه تجارت و صادرات و واردات مهم، جز کاروان‌‌سراهای متروک چیزی باقی نماند. از رونق افتادن تجارت این شهر سبب مهاجرت انبوهی از مردم آن به تهران و تبریز شد. در زمان ضعف سلسله قاجار، به ویژه پس از جنگ جهانی اول، برخی از افراد ایلات و شاهسون‌ها شهر اردبیل را بارها غارت کردند و خسارت فراوان به مردم شهر وارد آوردند. رویدادهایی مانند زمین‌لرزه‌های پیاپی، هجوم قبایل و اقوام گوناگون، و تاخت و تاز بیگانگان رفته‌رفته سبب شد اردبیل از پیشرفت و ترقی بازماند. در سال‌های گذشته ، این شهر توسعه یافته و بر اهمیت و وسعت آن افزوده شده است. به گونه‌ای که امروزه، یکی از شهرهای آباد و پرجمعیت و فعال اقتصادی استان است. هم‌چنین این شهر به خاطر وجود‌ آثار تاریخی و به ویژه مقبرهای خاندان شیخ صفی و همجواری‌اش با آب‌های گرم سرعین یکی از کانون‌های جلب جهانگرد است که هر ساله هزاران نفر را از استان آذربایجان شرقی و دیگر استان‌های همجوار و تهران به خود جلب می‌کند.


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:3 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

سردابه بالغلو ارشق شرقی  
  کردکندی گل مغان چاغونگنش  
  خیارک قاسم قشلاقی تقی دیزج  
  چناقرود مادیه طالب قشلاقی  
  علی اباد ملاباشی بیگلراباد  
  گنسول کندی حسن باروق اکملو  
  کمرلی شام اسبی قوش قیه سی  
  دیولق وره نو خواجه بلاغی  
  قلعه جوق سبلان زیوه پیرالوان  
  سیدلر بنفشه درق جمایران  
  شالی کندی نوران شریف بیگلو  
  امیدچه ملایوسف گل تپه  
  عموقین الماس لله لو  
  شفیع گونی پیرالقیر دلیکلی داش  
  سردابه حکیم قشلاقی سرخانلو  
  باروق روشنق ابدارلو  
  حسنعلی کندی زردالو قشلاق اوچ بلاغ  
  دیجوجین خرابه کهل اق قلعه  
  حمل اباد قلیچی الماس کندی  
  شهریور گلی ایمیر  
  گرجان شرقی بایرام بدنی  
  میرنی نیار چات قیه  
  جمادی اقبلاغ اقاجان خان خلج  
  خشکه رود حمیداباد داشلوجه  
  دومه کمی اباد ساوج بلاغ  
  شیشه گران اقبلاغ رستم خانی طهماسب اباد  
  قره تپه سبلان چنذانق کفتاره  
  وکیل اباد اقاباقر محمدجان لو  
  اروانق رضی اباد نقدی کندی  
  دیوله سر پیراقوم غربی  
  ینگجه رضابیگلو تپراقلو ثمرین  
  اوزون بنه کلخوران جبه دار  
  بنه خرمندلی کلخوران شیخ چوخوریورد  
  جینقرلو صومعه حسین خانکندی  
  چهل گز سلطان اباد کمرکندی  
  شمشیرخانه اردی میجندی  
  عزیزلو کرکرق هاچاکندی  
  بنه قارداش خانلو گیلان ده امیراباد  
  بنه قباداباد انزاب علیا علی قشلاقی  
  بندمهدی خانلو تازه کندرضااباد گندیشمین  
  الگشاد قره لر ینگجه ملامحمدحسن  
  فولادلوی جنوبی سامیان مختاراباد  
  انطاق /شاهبلاغی اقچه کند معصوم اباد  
  اینلو تازه کندشریف اباد میاندرق / تقی کندی  
  بودالالو هیر چراپا  
  جیاوان اهوقلعه شیخ احمد  
  چیملو بقراباد کردقشلاقی  
  حفظاباد کریق کولانکوه  
  داشبلاغ قزل قیه ابربکوه  
  سیداباد قشلاق محمدبیگ سفلی اسماعیل خان کندی  
  محموداباد کلخوران تازه کندمحمدیه  
  نیورسفلی کرگان رویندزق  
  پیله گلین بیله درق شندرشامی  
  الماگلن خانقاه /خانگاه فولادلوی شمالی  
  دلیلو شبلو ارالوی کوچک  
  عباس اباد کوهساره خلیل اباد  
  فیروزاباد چنذاب قره داغ لو  
  قره ولی دمدمه گورادل  
  قیه چمن قشلاق محمدبیگ علیا الوچه فولادلو  
  گورقلعه کردعلی گل تپه ملالی  
  مسجدلو یایچی نوشهر  
  هل اباد دویل ارالوی بزرگ  
  سبلان ابگرم حصار  
  اردیموسی الوارس ایوریق  
  کلور شایق    
  ایران دره سی گازیر    
  اندراب کرده ده    
  شمس اباد کلخوران ویند    
  ارجستان کنزق    
  بنمارسبلان اسب مرز    
  سامانلوی بزرگ اوجور    
  سیین لاطران    
  الوچه سبلان ورگه سران    
  دراباد اق قلعه    
  تازه کندسبلان بیله درق    
    ورنیاب    
    ویندکلخوران    
    الداشین    
         
     

نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 1:2 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

ولون یکی از روستاهای معروف استان اردبیل است که
در بخش مرکزی شهرستان گرمی در مرز ایران و جمهوری آذربایجان واقع شده‌است.

جغرافیای تولون:

روستای تولون در 25 کیلومتری جنوب غرب شهر گرمی
مغان در 48 درجه و 4 دقیقه طول شرقی و 38 درجه و 56 دقیقه عرض شمالی، در
مرز ایران وجمهوری آذربایجان، بین روستاهای سلیمانلو، لسگه درق، خان‌کندی
(شهرستان گرمی)، و عزیزلو واقع شده‌است.


تاریخچه تولون:

تولون از روستاهای تاریخی و مهم منطقه مغان
محسوب می‌شود. این روستا مخصوصا در دوره حکومت نادرشاه از شهرت و آبادانی
خاصی برخوردار بوده‌است. بیشتر اهالی آن جزء طایفه خلیفه لو می‌باشند.


جمعیت تولون:

در سرشماریهای سالهای 1365 و 1370 این روستا به
ترتیب 133 و 108 خانوار و 815 و 667 نفر جمعیت داشته و در سرشماری سال 1375
هم 106 خانوار و 526 نفر جمعیت داشته‌است. بر اساس سرشماری اخیر از کل
جمعیت آن 248 نفر مرد و 281 نفر زن بوده‌اند. در این سال همچنین از 464 نفر
جمعیت 6 ساله و بالاتر آن 305 نفر باسواد بوده‌اند.


اقتصاد و شغل اهالی:

این روستا محلی مناسب برای دامپروری و کشاورزی
بوده و به همین جهت اکثر ساکنان آن به دامپروری و کشاورزی دیم مشغول و از
این طریق امرار معاش و کسب درآمد می‌نمایندو به سبب کوهستانی بودن، دامداری
در آن بیشتر از کشاورزی رونق دارد.


شبیه خوانی تولون:

مراسم تعزیه و شبیه خوانی روز یازدهم محرم
روستای تولون از اعتبار و جایگاه والایی در میان خیل عاشقان و دوستداران
حضرت آقا ابی عبدالله الحسین(ع) برخوردار بوده و همه ساله گروه کثیری از
مردم اقصی نقاط کشور را به تماشای خود جذب می‌نماید.اجرای این مراسم توسط
سادات و بزرگان تولون و با شوق و حرارت وسبک خاصی انجام می‌گردد.


جاذبه‌های گردشگری:

روستای تولون بدلیل واقع شدن در دامنه کوهها
دارای مراتع سرسبز و پوشیده از انواع رستنی‌ها و گیاهان دارویی و گلهای
رنگارنگ و برکه هاو چشمه‌های آب سرد خودجوش مسکن اعصاب و روان و جویبارهای
جاری بوده که همه ساله پذیرای میهمانان و گردشگران از اقصی نقاط کشور
می‌باشد که برای گذراندن تعطیلات و استراحت به تولون سفر می‌نمایند.


گیاهان دارویی:

اغلب گیاهان روییده درارتفاعات تولون خاصیت
دارویی دارنداز این گیاهان می‌توانیم به بویمه درن یا بومادرن که از تیره
کاسنی هاست و برای تقویت معده و آرامش بخشیدن به اعصاب از آن استفاده
می‌شود و سومورخان(گل گاوزبان)،یارپوز(پونه)، چول یئمیشی(خربزه
ابوجهل)،ختمی،کهلیگ اوتی(آویشن)، همه کوجی، جی گیتگان، اوزرریگ(اسفنج یا
اسپند)، قارغادیلی، بالدیرغان،قوزی قولاغی، کیشنیش،گنده لش، جین جلیغ، بات
بات، باغایارپاغی و قانقال(قالغان) را نام ببریم.


رودخانه تولون:

کوههای اطراف روستای خان کندی(قبله داشی و قلی
تاش) سرچشمه رودخانه تولون (تولون چایی) یکی از مهم ترین رود خانه های فصلی
شهرستان گرمی می باشد که با شیبی تند پس از طی مسیر میان روستاهای لسگه
درق، عزیزلو، تولون، سلیمانلو، مشهدلو، قشلاق و
روستای تنگ سرانجام به شهر گرمی می رسد ودرآنجا برخی آن را گرمی چایی می
نامند.


رودخانه تولون یا به زبان محلی تولون چایی با
گذر از شهر گرمی شیب آن ملایم تر شده و در شمال شهرستان گرمی با رودخانه
محلی دیگری تلفیق شده و در مرز جمهوری آذربایجان به رودخانه بالهارود
پیوسته و در شهر بیله سوار وارد خاک جمهوری آذربایجان می شود


نوشته شده در پنج شنبه 93/7/24ساعت 12:57 صبح توسط sareban نظرات ( ) | |

<      1   2   3   4   5   >>   >

قالب وبلاگ : قالب وبلاگ

 دانلود آهنگ - قیمت خودرو - قالب وبلاگ