همان طور که دانشمندان، نپتون را با توجه به آشفتگی و انحراف مشاهده شده در مدار اورانوس کشف کردند، این بار نیز انحراف در حرکات محاسبه شده ی نپتون، دانشمندان را بر آن داشت تا به جست و جوی سیاره ای دیگر در دور دست های منظومه ی شمسی بپردازند. جستجو برای کشف سیاره ای دیگر بیش از بیست سال به طول انجامید و سرانجام در 13 مارس 1930، کلاید ویلیام تامباو موفق به کشف پلوتو شد. دلیل عدم موفقیت در کشف سیاره ی نهم، جست و جوی سیاره ای گازی شکل و بزرگ بود، در حالی که پلوتو سیاره ای کوچک و دارای ساختاری متفاوت با دیگر سیارات منظومه ی شمسی است.از آن زمان پلوتون به مدت 73 سال به عنوان آخرین عضو منظومه ی شمسی به حساب می آمد. در این هنگام نیز عدم توجیه پذیری آشفتگی های مداری نپتون، دانشمندان را به تلاش و جست و جو برای کشف سیاره ی دهم ترغیب کرد. سرانجام گروهی از اختر شناسان با تلسکوپ 48 اینچی در رصد خانه ی پالومار و تلسکوپ هشت متری جمینی در قله ی ماناکی در هاوایی بزرگ ترین جرم را در کمربند کوییپر کشف و برای اولین بار در 21 اکتبر 2003 از این جرم عکاسی کردند؛ اما حرکت آن را در آسمان ندیدند تا 15 ماه بعد ، بار دیگر در 8 ژانویه 2005 حرکتش را در زمینه ی ستارگان آشکار کردند. تا پیش از کشف این جرم، پلوتو مقام بزرگ ترین خرده سیارک در محدوده ی کمربند کوییپر را دارا بود. در این زمان دانشمندان به دنبال سیاره ای در حدود ابعاد پلوتو بودند و این جست و جو موجب کشف تعداد زیادی خرده سیارک یخ زده در محدوده ی این کمربند شد تا این که در نهایت جرمی با ابعاد کمی بزرگ تر از پلوتو و با ساختاری مشابه آن شناسایی شد که آن را سیاره ی دهم نامیدند و نام رسمی ” 313 UB 2003 ” و نام موقت “XENA ” را برایش در نظر گرفتند . زینا دارای قطری معادل 3000 کیلومتر است و حدود 97 واحد نجومی از خورشید فاصله دارد . این فاصله ی زیاد موجب شده که 560 سال طول بکشد تا سیاره یک دور کامل دور خورشید بچرخد. از ویژگی های برجسته ی این سیاره می توان به انحراف 44 درجه ای آن نسبت به صفحه ی دایرة البروج اشاره کرد و در نتیجه دارای بالاترین انحراف مداری نسبت به 9 سیاره ی دیگر است. ساختار UB313 از یخ و سنگ است و به دلیل وجود سطح یخی، دارای بیشترین بازتاب سطحی در حدود صد در صد، است. قدر این جرم تازه شناسایی شده حدود 19 است، لذا بسیار کم فروغ است و با چشم غیر مسلح قابل ر?یت نیست. با توجه به کشف ساختارهای جدیدی از کمربند کوییپر، مشابه با ساختار پلوتو، زمان آن رسیده بود که تعریف دقیق تری از سیاره داشته باشیم و بر این اساس در یکی از جلسه های انجمن بین المللی نجوم جلسه ای بر گزار شد که به بررسی دو موضوع پرداخت؛ ” نخست آن که از این پس گروه سومی از سیارات را تعریف می کرد: بدین گونه که گروه اول، سیارات خاکی و گروه دوم، غول های گازی را در بر می گیرد و دسته ی سوم هم شامل پلوتو، زینا و سایر ساختار های یخی که در آینده کشف خواهند شد، می بود. در آن صورت تعداد سیارات منظومه ی شمسی رو به افزایش می گذاشت.راه دوم هم آن بود که منظومه ی ما برای همیشه هشت سیاره ای شود و پلوتو و زینا را از ردیف سیارات خارج سازیم . ” که راه حل دوم به تصویب اعضای انجمن رسید و به این ترتیب پلوتو از مجموعه ی سیارات منظومه شمسی خارج شد. در این مقاله به سومین سیاره ی منظومه ی شمسی، زمین، می پردازیم و به ویژگی های آن از لحاظ نجومی نگاهی می اندازیم. عمر زمین 4,6 میلیارد سال تخمین زده شده است. از لحاظ بزرگی پنجمین سیاره ی منظومه ی شمسی است. فاصله ی آن تا خورشید حدود 149 میلیون و 645 هزار کیلومتر است و با سرعت تقریبی 30 کیلومتر بر ثانیه در مدت زمان 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه به دور خود می گردد، که همان یک شبانه روز خودمان است. مدار گردش آن به دور خورشید بیضی است و خورشید در یکی از کانون های آن قرار دارد. یوهان کپلر، اخترشناس آلمانی، محاسبه کرد که قطر بزرگ این بیضی 299,2 میلیون کیلومتر و طول قطر کوچک آن 299,14 میلیون کیلومتر است. همان طور که می بینیم مدار زمین زیاد هم بیضی نیست و خیلی شبیه دایره است. بنابراین، تفاوت فاصله ی زمین از خورشید، در تابستان و زمستان فاصله ی ناقابلی حدود پنج میلیون کیلومتر است. قطر افقی زمین (از مرکز تا استوا) حدود 12755کیلومتر و قطر عمودی آن (از قطب شمال تا قطب جنوب) حدود 12712 کیلومتر و شعاع متوسط آن 6370 کیلومتر است. بنابراین، قطر عمودی و افقی زمین حدود 43 کیلومتر اختلاف دارد. این نشان می دهد زمین تا حدی شبیه تخم مرغ است. سطح ناهموار آن 509,5 میلیون کیلومتر مربع است که 29% آن خشکی است.جو زمین شامل مخلوطی از گازهای نیتروژن و اکسیژن و مقداری از گازهای دیگر است. تنها قمر آن، ماه به طور متوسط 384400 کیلومتر از زمین فاصله دارد. زمین به هفت قاره ی آفریقا، قطب جنوب، آسیا، اروپا، اقیانوسیه و آمریکا تقسیم می شود. این قاره ها توسط سه اقیانوس آرام، اطلس و هند از یک دیگر جدا می شوند. داخل زمین به دو بخش هسته و پوسته صخره ای تقسیم می شود. هسته از فلز گداخته شده و مذاب درست شده است و پوسته ی آن به دو بخش تقسیم می شود. مواد مایعِ متحرک در هسته ی خارجی یک میدان مغناطیسی در اطراف زمین ایجاد می کند. جو زمین تنها جوی است که امکان زندگی و حیات را درون آن مهیا کرده است. این جو از چهار لایه ی اصلی ساخته شده است که به ترتیب تروپوسفر، استراتوسفر، مزوسفر و ترموسفر نام دارند. هم چنین لایه ی ازون موجود در اطراف این سیاره مانند کمربندی موجودات زنده ی آن را از خطر انواع تابش ها و پرتوهای کیهانی در امان نگه می دارد. چون زمین جایی است که ما در آن زندگی می کنیم، از آن بیش ترین شناخت را داریم و با انواع وسایل پیشرفته، مانند ماهواره ها، تمام سطح آن را شناسایی کرده ایم. خطرهای زیست محیطی زیادی آن را تهدید می کند که خود انسان ها مسبب آن بوده اند و بیم آن می رود که به زودی محیط آن برای زندگی نامناسب شود. باید یادمان باشد که زمین تنها مکان برای حیات و زندگی ما و فرزندانمان است و با نابودی تدریجی این سیاره زیبای بی نظیر هیچ جایی را بهتر از آن پیدا نخواهیم کرد.
دانستنی‌های زمین
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت